login: hasło:

Absolwenci Wydziału Prawa 1969

Dlaczego "Absolwenci 69"

Zniewaga

 

 

Dywagacje i dygresje

z doświadczeń  Tadeusza Dobieckiego

 

Po artykule Staszka poczułem się wywołany do tablicy, by przypomnieć, jak to bywa ze zniewagami u nas.

Reakcja na tekst Staszka Shpetnera o najstarszej zapisanej zniewadze:

 http://absolwenciprawa69.pl/kategoria.php?artykul=226&kat=2

Co prawda nie jestem biblistą, ale Mojżesz otrzymał od Wszechmocnego kamienne tablice z Dekalogiem. Moim zdaniem ósme przykazanie zawiera zakaz kłamstwa, ale także zniesławiania i zniewagi innej osoby, bo to fałszywe świadectwo. Miriam jawnie wystąpiła przeciwko temu przykazaniu nazywając Seforę „czarnuchą”. Myślę, że Wszechmocny mógł ją ukarać. Dobrze, że Mojżesz się za nią ujął i uzyskał dla niej ułaskawienie. Ciekawe, czy nasz prezydent też byłby skłonny ją ułaskawić, jak Kamińskiego.

Tablice jakoś nam się powtarzają. Jak pamiętacie, bo dobrze pamiętamy to, co było pięćdziesiąt lat temu, a niekoniecznie to, co wczoraj,  we wczesnym Rzymie występowało prawo XII tablic /Lex duodecim tabularum/, które w jakiś sposób do Dekalogu również nawiązywało. Prawo przewidywało cztery formy zniewag. Zostało tak nazwane, ponieważ „opublikowano” je na dwunastu brązowych tablicach, zawieszonych na Forum Romanum, by mógł je poznać każdy obywatel rzymski.

Zniewaga słowna i w piśmie oraz naruszenie nietykalności cielesnej – to była iniuria. Kary trądu Miriam już by nie otrzymała, natomiast w czasach rzymskich mogłaby zostać skazana na zapłacenie 25 asów za zniewagę słowną.

W późniejszym okresie w Rzymie wprowadzono nie tylko odpowiedzialność cywilną – finansową, ale również karną. Ta podwójna regulacja w prawie rzymskim została przejęta jako system odpowiedzialności w krajach europejskich. Również jest stosowana u nas.

W Polsce ochronę przed zniesławieniem i zniewagą przewiduje prawo cywilne - art. 23 i 24 kodeksu cywilnego – ochrona dóbr osobistych poprzez dopełnienie czynności niezbędnych do usunięcia skutków w odpowiedniej treści i formie, zadośćuczynienie pieniężne, naprawienie szkody lub zapłata na cel społeczny.

Dwa przypadki ochrony przed zniewagą:

Pierwszy - ochrona cywilna,  w związku z naruszeniem dóbr osobistych.

Kilkanaście lat temu (w 2007r.) Doda pozwała jednego z raperów o ochronę jej dóbr osobistych, bo w piosence użył uwłaczających dla niej określeń. Sprawę prowadził Sąd Okręgowy w Zielonej Górze (ja w tej sprawie nie występowałem, chociaż Dodę widywałem na korytarzu sądowym).

Sąd Okręgowy powództwo oddalił. Sąd przyjął, że osoba, która buduje swój wizerunek na skandalach i plotkach, wyznacza w ten sposób granice krytyki. Sąd Apelacyjny zmienił wyrok i nakazał przeprosiny przez umieszczenie ich przez 7 dni na portalu Onet.pl, w postaci wyskakującego okienka. Musiałby je obejrzeć każdy wchodzący na Onet.

Sprawa trafiła do Sądu Najwyższego ze skargą kasacyjną pozwanego. O ile w 2007 r umieszczenie przeprosin w takiej formie kosztowałoby 2 – 3 mln zł, to w 2011, kiedy sprawę rozpoznawał Sąd Najwyższy, koszt takich przeprosin wynosił 32 mln zł.

Sąd Najwyższy uwzględnił skargę i uchylił wyrok do ponownego rozpoznania. Problem kosztu umieszczenia przeprosin w Onecie był jednym z istotniejszych.

Ostatecznie Sąd Apelacyjny nakazał przeprosiny przez umieszczenie stosownego tekstu na stronie internetowej zespołu rapera, co już nic go nie kosztowało. Zainteresowanych odsyłam do publikacji na stronach

https://www.rp.pl/artykul/604323-Doda-bez-przeprosin-za-blachare.html , https://gazetalubuska.pl/mieszko-i-doda-w-sadzie-najwyzszym/ar/7883418 , https://sip.lex.pl/#/jurisprudence/520992342

Ponieważ wyroki o ochronę dóbr osobistych nie są publikowane, nie mogłem ustalić, czy któryś z naszych kolegów – sędziów Sądu Najwyższego sprawą się zajmował.

Drugi rodzaj ochrony – ochrona karna – odpowiedzialność za zniewagę.

Karną odpowiedzialność za zniesławienie przewiduje art. 212, a za zniewagę art. 216 kodeksu karnego. Karą za zniesławienie i zniewagę może być grzywna i kara ograniczenia wolności, a jeżeli sprawca dopuścił się czynu przy użyciu środków masowego komunikowania, to również kara pozbawienia wolności do 1 roku. Grzywnę wymierza się w stawkach dziennych w ilości od 10 do 540. Stawka dzienna nie może być niższa niż 10 zł i nie wyższa niż 2.000 zł.

Kara ograniczenia wolności może trwać od miesiąca do 2 lat.

Czy Miriam u nas zostałaby skazana? W Izraelu okazuje się, że nie. U nas prawdopodobnie też nie, ale w pewnym przypadku byłoby to możliwe. Mianowicie, gdyby udało się udowodnić, że w rozmowie z Aharonem nazwała Seforę „czarnuchą”, a zrobiła to po to, by to określenie do niej dotarło. Jeżeli on był papla i wiedziała, że to powtórzy Seforze albo jej mężowi, a on to puściłby dalej, to by odpowiadała. Może i tak było, skoro Wszechmocny ją ukarał. U nas, w takiej sytuacji też by beknęła (jak mawia Edziu).

Swoją drogą Mojżesz miał problem z rodzeństwem, bo Aharon, to ten od złotego cielca. Mojżesz po powrocie z góry Synaj strasznie się wkurzył, jak zobaczył tego cielca, w dodatku poszło na niego całe złoto. Walnął tablicami o ziemię i je rozbił, zniszczył cielca i kazał zabić 3.000 mężczyzn. Była to pierwsza zbrodnia ludobójstwa na narodzie żydowskim, lecz Mojżesz nie poniósł za to kary. Może bibliści wiedzą dlaczego uszło mu to na sucho. Bez wątpienia nie był to miły facet.

Znów musiał się wstawiać u Wszechmocnego za Aharonem, bo ten przecież wystąpił przeciwko pierwszemu przykazaniu. Miał problem z rozbitymi tablicami, ale po jakimś czasie dostał duplikaty.

Innym razem Miriam z Aharonem zorganizowali pucz, bo do czego to podobne, by najmłodszy w rodzinie był przywódcą, a w dodatku na co dzień gadał sobie z Wszechmocnym. Ta rewolucja pałacowa się nie udała, lecz spiskowcy specjalnie nie ucierpieli.

A propos prowadziłem kiedyś sprawę rozwodową młodej kobiecie. Powodem rozwodu było zachowanie jej męża, który był chorobliwie zazdrosny, wyzywał ją i dopuszczał się rękoczynów. Wystąpiliśmy o rozwód z jego winy, a świadkiem był jej ojciec. Rozwód został orzeczony zgodnie z naszym żądaniem. Strony wywodziły się z wiejskiego środowiska.

Były mąż wystąpił przeciwko mojej klientce o podział majątku.

Rodzice mojej klientki zezwolili małżonkom na adaptację budynku gospodarczego na mieszkalny i pewne prace zostały tam wykonane.

 Oprócz niewielu przedmiotów zgromadzonych w trakcie małżeństwa, którymi się podzielili, były mąż wystąpił o przyznanie byłej już żonie nakładów na adaptację, a dla niego zasądzenie spłaty w znacznej kwocie.

Jako że były to nakłady na rzecz osób trzecich, my żądaliśmy zasądzenia wierzytelności po połowie dla niej i dla niego, bez wdawania się w wyliczenia. Zakwestionowaliśmy również wskazaną wysokość nakładów. Wskazywaliśmy także, że większość nakładów pochodziła od rodziców kobiety, a jej ojciec wykonywał prace murarskie i wskazaliśmy go jako świadka.

W kolejnym piśmie były mąż oczywiście zakwestionował nasze twierdzenia. W stosunku do osoby byłego teścia używał określeń „knur, cap i ogier”. Knura sobie szczególnie upodobał. Kobieta mieszkała z rodzicami i oczywiście pismo im pokazała.

Teść natychmiast chciał go zabić, ale jakoś go od tego zamiaru odwiodłem. Było to niestety podcinanie gałęzi, na której siedziałem, bo za obronę w sprawie zabójstwa moje honorarium byłoby znacznie wyższe, niż za prowadzenie sprawy o zniewagę. Zaproponowałem, wystąpienie z prywatnym aktem oskarżenia za zniewagi użyte w piśmie. Knur i cap teściowi się nie podobał, natomiast do ogiera nie miał zastrzeżeń.

Nazwanie kogoś „knurem” czy „capem”, podobnie jak „czarnuchą”, to niewątpliwie zniewaga.

Ale karze podlega ten, kto znieważa inną osobę w jej obecności, lub pod nieobecność lecz publicznie lub w zamiarze takim, by zniewaga do niej dotarła.

Córka mieszkała z rodzicami i było oczywiste, że opowie ojcu o treści pisma i zawartych tam zniewagach.

Uznałem, że oczywisty był zamiar piszącego, by zniewaga dotarła do ojca klientki. Wystąpiłem z aktem oskarżenia w trybie oskarżenia prywatnego.

Na pierwszej rozprawie karnej oskarżony nie kwestionował nazwania byłego teścia knurem i capem, twierdząc, że miał prawo tak go określić, bo oskarżyciel zasłużył na takie porównania. Epitety powtórzył kilkakrotnie w czasie rozprawy. Sędzia popatrzyła na oskarżonego z ukosa, przerwała mu i z urzędu postanowiła dopuścić dowód z opinii biegłych psychiatrów.

Opina była jednoznaczna – całkowicie niepoczytalny.

Skutek tego był niestety taki, że postępowanie zostało umorzone, czyli od strony formalnej sprawę o oczywiste zniewagi wyrażone na piśmie z zamiarem, by dotarły do pokrzywdzonego, przegraliśmy.

Nastąpiło jeszcze kilka faktów związanych z tym człowiekiem, chociaż już nie mających związku ze zniewagami.

W toku była sprawa o rozliczenie nakładów na adaptację.

Został dopuszczony biegły, wyliczył wartość, a tu niespodziewanie budynek w którym była prowadzona adaptacja pewnej nocy spłonął. Przy okazji spaliły się maszyny rolnicze i jeszcze jeden budynek gospodarski.

Było to oczywiste podpalenie. Teraz nie miałem wątpliwości, że były teść zabije byłego zięcia i będę jednak miał sprawę o zabójstwo.

Ten jednak zniknął ze wsi, a w sprawie o pożar przedstawił alibi w postaci 3 świadków z rodziny zamieszkałej 100 km od miejsca pożaru, u których miał przebywać w tym czasie.

Już nie było czego dzielić. Pozostałości trzeba było rozebrać.

 Sprawa o podział majątku została umorzona. Sprawa o podpalenie została umorzona z powodu niewykrycia sprawcy.

Później miałem epizod polityczny – zostałem Wicewojewodą Zielonogórskim. W pewnym momencie ktoś zadzwonił do mojego mieszkania. Przed moimi drzwiami stał mój przeciwnik i oświadczył, że musi ze mną porozmawiać. Skąd znał mój adres – nie wiem, ale to nie był czas RODO, a adresy znajdowały się w książce telefonicznej.

Nie wyrażał żadnych pretensji w związku z moją rolą w procesach, lecz oświadczył, że będzie mnie informował o nieprawomyślnych działaniach innych osób, co powinno mi się przydać w nowej pracy. Spokojnie mu podziękowałem, bo pamiętałem opinię psychiatryczną ze sprawy karnej o zniewagi oraz podejrzenia pożarowe i poprosiłem, by informacje przedstawiał mi na piśmie, ale nie w mieszkaniu tylko, by złożył je w moim sekretariacie. Kilkakrotnie jakieś doniesienia, kierowane przeciwko sąsiadom przedłożył.

Po kilku latach miałem następne, nieoczekiwane spotkanie.

Przed sądem w Żaganiu broniłem człowieka, który był aresztowany. Na salę konwojowało go dwóch funkcjonariuszy Policji. Ku mojemu zdziwieniu jednym z konwojentów, z bronią, był mój były przeciwnik, który siedział za moimi plecami. Trochę dreszcze mi zaczęły chodzić po plecach, bo co będzie jak mi strzeli w łeb i go nie skażą z powodu niepoczytalności?

W czasie przerwy w rozprawie, ławniczka – pani Zosia, starsza, drobna kobieta (był to czas, że ławnicy brali udział w rozprawach, teraz jest to rzadkość), mówi mi, że ona się bardzo boi policjanta, a widzi, że ja go muszę znać. Okazało się, że on mieszka koło pani Zosi i terroryzuje sąsiadów różnymi żądaniami i pretensjami. Ona jak go widzi to schodzi mu z drogi.

Powiedziałem jej, że został uznany za niepoczytalnego i zastanawialiśmy się, jak to się stało, że przeszedł testy psychologiczne i go przyjęli do Policji.

Darował nam i nas nie zastrzelił. Niedługo potem spotkałem go na ulicy w Zielonej Górze. Oświadczył, że odszedł z Policji, bo to służba nie dla człowieka jego pokroju, że prowadzi działalność gospodarczą. Odetchnąłem, bo zamierzałem poinformować komendanta o przeszłości tego człowieka, co mogło się dla mnie źle skończyć.

Myślałem, że to już koniec kontaktów – niestety nie. Kilka lat temu zmarł mąż mojej znajomej. Pojechałem na pogrzeb i tu, ku mojemu zdumieniu widzę tego jegomościa i to w jakiej funkcji. Elegancko ubrany grał na trąbce Ciszę, Barkę i jeszcze jakąś melodię.

Po ceremonii, jako starzy znajomi,  chwilę porozmawialiśmy. Okazało się że dobrze sobie radzi. Ma taką renomę, że nie jest w stanie przyjąć wszystkich zleceń i oddaje je tym (jak się wyraził) „chałturzystom z Filharmonii, ale rzadko, bo to niedouczeni niewdzięcznicy, a jego jako najlepszego muzyka pogrzebowego wskazują biskupi i księża”.

Pogrzebowe zdjęcia jego z trąbką, biskupem i księżmi mi pokazał.

O zaszłościach, typu pożar, zniewaga  byłego teścia, który jednak nie obrażał się na ogiera, nie rozmawialiśmy.                

Tadeusz Dobiecki

17 lipca 2021

Więcej z działu "Dlaczego "Absolwenci 69""...

  1. Zjazd w Opolu 2025
  2. Odszedł nasz Przyjaciel Marek Rafalski.
  3. 14 stycznia – spotkaliśmy się w Salonie Śląskim
  4. Oby nam się wiodło w 2025r.
  5. Pisaliśmy, piszemy i będziemy pisać
  6. Drodzy Absolwenci 69 - plany na 2025r.
  7. Życzenia Świąteczne i noworoczne 2024/2025
  8. Pogrzeb Marysi Gąsior
  9. Absolwenci płaczą. Żegnamy „Maję” Marię Gąsior
  10. Zgodnie z Waszą interwencją – odwołujemy jutrzejsze spotkanie.
  11. Przypominamy o spotkaniu w Salonie Śląskim
  12. Żegnamy naszą Absolwentkę Prawa 69 Barbarę Trzeciak – Pietkiewicz
  13. Żegnamy naszą Absolwentkę69
  14. Drzewo Absolwentów Prawa 69
  15. PARAGRAFEK
  16. Nasi profesorowie w moich wspomnieniach (wspomina Józef Frąckowiak)
  17. Spotkanie z Dziekanem Wydziału Prawa i Administracji
  18. Absolwenci69 spotkali się na dużym zjeździe we Wrocławiu po raz 26 - wielu nie mogło się już z nami spotkać
  19. Zjazd – 2024 rok (ostatni?)
  20. Smutna wiadomość o śmierci naszego kolegi
  21. A to Polska właśnie
  22. Salon Śląski 9 kwietnia rozmawiamy o Zjeździe i nie tylko
  23. Drodzy AbsolwenciPrawa69!!!
  24. Zjazd, Zjazd, Zjazd Absolwentów 2024 rok
  25. 8 marca Międzynarodowy Dzień Kobiet
  26. Spotkanie w Salonie Śląskim 5 marca 2024 r.
  27. Pożegnaliśmy Jagodę Kulikowską
  28. Smutna wiadomość
  29. Trybunał Konstytucyjny na nowo
  30. Na dobre życzenia nigdy nie jest zbyt późno.
  31. Kolejne spotkanie w Salonie Śląskim - 6 lutego 2024
  32. To nie jest kraj dla ludzi po siedemdziesiątce
  33. OBYWATEL - W POSZUKIWANIU PRZESTRZENI I ORĘŻA
  34. Styczniowe spotkanie w Salonie Śląskim - 16 stycznia 2024r.
  35. Drodzy Absolwenci Prawa 69
  36. Zbliżają się Święta i Nowy Rok
  37. Grudniowe spotkanie w Salonie Śląskim.
  38. Wspomnienie o Romku Kulikowskim
  39. 1-szego listopada wspominamy zmarłych.
  40. O Polsce w Europie, o Mnie, o Tobie i …. o Nas
  41. W ogródku Salonu Śląskiego
  42. Wrześniowe spotkanie w Salonie Śląskim.
  43. Odwiedzamy naszego absolwenta Marka Rafalskiego w Poznaniu
  44. Zmarła Krystyna Lapeta - Jastrzębska
  45. Kolejne spotkanie Absolwentów69 w Concordii Taste
  46. Quo vadis Izraelu – raz jeszcze
  47. Spotykamy się już w sierpniu we Wrocławiu
  48. Jak odbudować państwo prawa w Polsce?
  49. Paragrafy zniewalają
  50. O aktualnej sytuacji w Izraelu
  51. Pałac w Pszczynie i Rynek
  52. XXV Zjazd Absolwentów Prawa 69
  53. Jak wytłumaczyć i opowiedzieć o tym, co jest niemożliwe do wytłumaczenia i opowiedzenia?
  54. Ostatnia chwila na odpis podatku na Fundację Pomocna Dłoń
  55. Drodzy Absolwenci Prawa 69!!! Serdecznie i świątecznie
  56. ZAPROSZENIE - Zjazd, Zjazd, Zjazd 2023
  57. Chodźcie śmiało – strona wolna od wirusa
  58. Dzień kobiet po babsku
  59. Absolwenci 69 Absolwentkom
  60. Małe zjazdy – DUŻY Prezes
  61. Salon Śląski ponownie nas gościł
  62. Carpe diem!
  63. Żegnamy naszą Absolwentkę 69! Odeszła Wirmina Kurek
  64. Pożegnaliśmy Romualda Kulikowskiego – wczoraj - 30 stycznia 2023r.
  65. Absolwenci wspominają
  66. Absolwenci wspominają Romualda Kulikowskiego "Romka"
  67. Absolwenci Prawa 69 płaczą.
  68. Jeszcze trochę o problemach ustrojowych Izraela
  69. Naszym kolegom Absolwentom69
  70. Zjazd, Zjazd, Zjazd 2023!
  71. Absolwenci 69 kolejny raz w Salonie Śląskim
  72. Na marginesie artykułu prof. Tomasza Tadeusza Koncewicza
  73. Polski TK trzeba będzie odbudować od podstaw
  74. Drugie spotkanie w Salonie śląskim.
  75. Kolejne spotkanie w Salonie Śląskim
  76. Absolwenci69 w Salonie Śląskim
  77. Z wielkim żalem żegnamy naszego Absolwenta Prawa69
  78. „Absolwenci 1969” w sztafecie zmian pokoleniowych
  79. Spotkanie na Uniwersytecie Wrocławskim w Auli Leopoldyna 2022r.
  80. Spotkanie pod Szermierzem (druga cześć 24-go Zjazdu Absolwentów)
  81. Dwudziesty czwarty Zjazd Absolwentów Prawa 69 (cz.1-sza)
  82. Zjazd, Zjazd, Zjazd Absolwentów Prawa 69
  83. Teraz wiemy czemu Rudawy to Rudawy
  84. Wspomnienie o Aldonie Tychowskiej
  85. Żegnamy naszą koleżankę
  86. „Przyszła pani z lasu”
  87. Przymierzamy się do Zjazdu – przychodźcie na Skype
  88. Już wiosna - Święta, Święta
  89. Jeśli jesteś Europą, jaka jest Twoja historia w 2022 roku?
  90. Świat nie kompatybilny
  91. Za zdrowie Pań
  92. Smutna wiadomość
  93. Żegnamy naszą koleżankę
  94. Los wie kiedy się uśmiechnąć
  95. Procesy z dawnych lat
  96. Babcie i Dziadkowie!
  97. Absolwenci Wydziału Prawa 69`
  98. Kornel o świątecznej lekturze
  99. Na ten Nowy Rok 2022
  100. Zbliżają się Święta
  101. Kanadyjska Kolumbia Brytyjska (BC) pod wodą.
  102. Obchody Dnia Niepodległości w Polsce widziane z Izraela
  103. My siedemdziesięcioletni plus - wykluczeni.
  104. Refleksje na temat upływającego czasu
  105. Konspira, czyli spotkanie Absolwentów 69
  106. O relacjach pomiędzy prawem międzynarodowym a Konstytucją RP
  107. Żegnamy
  108. Żegnamy Absolwenta Prawa 69
  109. Nienawiść i jad nie popłaca
  110. Zniewaga
  111. Pierwszy w dziejach "proces" o zniesławienie
  112. Cudzołóstwo w starych dokumentach
  113. Bądźmy zawsze razem
  114. O dwóch kółkach
  115. Kończy się okres rozliczeniowy podatku za 2020 rok
  116. Na tle wspomnień z Dwudziestolatki
  117. Pesach – Wielkanoc - Pascha
  118. Dalej Absolwenci 69 spotykają się na Skype
  119. Żegnamy naszego kolegę
  120. Fałsz Kobiety
  121. Rusycyzmy przyswojone
  122. Rozpoczynamy nowy temat
  123. Moim koleżankom Absolwentkom69
  124. Gry i zabawy
  125. Co wyszukano w lamusie pamięci
  126. Utwory kabaretu Bezpłatna protekcja
  127. Prolegomena do umykających słów
  128. Co nas drażni (dziwi) w ramach różnicy pokoleń.
  129. Drodzy Absolwenci 69
  130. Jesień trzeba zobaczyć lub usłyszeć
  131. TRZY CHANDRY
  132. Odświeżamy nasze pasje
  133. Historia Kabaretu Prawników
  134. Wspomnienie o Romanie Wtorku
  135. Mario
  136. Zapasy z koronowanym wirusem trwają
  137. Zjazd pod koroną wirusa
  138. Spotykajmy się w czasie epidemii
  139. Smutna wiadomość
  140. Świątecznie lecz bezpiecznie
  141. Nowy tomik wierszy
  142. Zjazd odwołany
  143. Kolejny, już 24-ty, coroczny zjazd Absolwentów Prawa 69
  144. Ruch na naszej absolwenckiej stronie
  145. Koledzy Absolwenci - DO ROBOTY
  146. Spotkanie teatralne – ostatnie w 2019 roku
  147. Drodzy Absolwenci
  148. Przeszło stu prawników – Absolwentów Prawa 69
  149. Przykra informacja
  150. Słowo o Jurku
  151. Po raz dziesiąty odwiedziliśmy Rudę Milicką
  152. Bystrzyca Kłodzka na lipcowe spotkanie
  153. Pół wieku od zakończenia studiów!
  154. Absolwenci69!
  155. Nasi Drodzy Absolwenci
  156. Zjazd w dniach od 7 do 9 czerwca 2019
  157. Zaproszenie na Uroczysty Zjazd Jubileuszowy
  158. Same serdeczności
  159. Wyższa Szkoła Muzyczna im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu
  160. Akademia Sztuk Teatralnych
  161. Dwunaste spotkanie z WCA na szlaku Akademickiego Wrocławia
  162. Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu
  163. Kolejna przygoda na drodze Akademickiego Wrocławia
  164. Akademia Wychowania Fizycznego
  165. Spotkanie ultranowoczesności z historią
  166. Spotkanie z nauką.
  167. Spotkanie w Ossolineum
  168. Komitet organizacyjny jak dzwon
  169. W drodze na kolejny Zjazd Absolwentów 69
  170. Grawitacja spada a moc rośnie
  171. Spacer wrocławskim traktem teatralnym
  172. Papieski Wydział Teologiczny
  173. Wielkanoc 2018 roku
  174. Profani w świątyni sztuki
  175. Akademia Sztuk Pięknych
  176. XXI Zjazd - Krynica - Zdrój, Słowacja
  177. Człowiek renesansu
  178. Cieszmy się Świętami
  179. IMAGINARIUM
  180. Pierwszy listopada
  181. Pociągiem do Szczecina na dwudziesty zjazd
  182. Mały zjazd w Gdańsku - drugi dzień
  183. Obyśmy zdrowi byli
  184. Program XX Zjazdu „ABSOLWENCI 69”
  185. Zjazd w Szczecinie - czerwiec 2017 r.
  186. Na ten Nowy Rok
  187. Czas płynie
  188. Jubileusze – jubileusze
  189. Autobus na początek XIX Zjazdu Absolwentów Prawa69
  190. Majówka turystyczna
  191. Święta, Święta, Święta
  192. Serdeczne gratulacje składamy
  193. XIX Zjazd Absolwentów 69!
  194. Oby nam się dobrze wiodło w kolejnym roku
  195. Usiądźmy przy stole
  196. Krasnal Paragrafek usynowiony
  197. IMMATRYKULACJA
  198. I cóż, że się zmieniamy – numer grupy zostaje ten sam.
  199. Jesień, jesień już
  200. Trudno dziś uwierzyć - czterdzieści pięć lat minęło
  201. W 2015 odwiedzimy Pragę
  202. Absolwenci Wydziału Prawa 1969 strona „Pod Paragrafkiem”

Copyright © 2014 | Łukasz Parysek & Absolwenci Wydziału Prawa 1969