Polonez towarzyszył naszemu wejściu do barokowej sali a następnie zabrzmiał hymn studentów Gaudeamus igitur. Zasiedliśmy pod pięknym plafonem Oratorium Marianum. Uroczystość rozpoczęła krótkim powitaniem i wspomnieniem, nasza koleżanka Wacława Macińska.

J.M. Rektor Uniwersytetu Wrocławskiego prof. dr hab. Marek Bojarski po miłych słowach o naszej wytrwałości i unikalności w absolwenckich spotkaniach, pięknie opowiedział nam o historii przywracania Oratorium do jego obecnej świetności.

Czytanie listy: nazwiska 228 immatrykulowanych w 1965 roku czytało kilka osób. Blisko osiemdziesięciu absolwentów zgłosiło swoją obecność. Przypomnieliśmy również nazwiska 18 osób, które  nigdy już tej obecności nie zgłoszą.

Atmosferę okresu naszych studiów i wielu spotkań do chwili obecnej staraliśmy się odtworzyć oglądając prezentację zdjęć „Razem”, którą możecie sobie przypomnieć, ponieważ zamieszczam ją pod tym artykułem. Będziecie mieli również okazję posłuchać wspaniałych tekstów piosenek autorstwa Jurka Josse i Kazia Wójcickiego wykonanych razem. Po tej prezentacji kilka ciepłych, osobistych słów powiedziała prof. dr hab. Urszula Kalina – Prasznic – nasza koleżanka z niższego rocznika i żona nieżyjącego naszego kolegi Zbyszka Prasznica.

Wspólne zdjęcia zakończyły część oficjalną, ale też mocno sentymentalną. Kilka osób przyjechało po raz pierwszy po tylu latach – tak ich ujęła atmosfera, że twierdzą, iż od tej pory będą towarzyszyć nam za każdym razem. Paulo Coelho w książce Być jak płynąca rzeka napisał: „Ludzie przestali się spotykać, ale jeśli raz się spotkają, nigdy tego nie zapomną” i tak to jest właśnie z nami a spotykać się będziemy dopóki nam sił starczy.

Renata Gryglaszewska   foto: Romuald Sołdek; Renata G; Tadeusz D;