Karol świeżo zapatrzony w pierogi napisał:

Piękne to i pomysłowe! Dobrze, że zeszliśmy na temat wszystkim drogi, więc może ja powiem coś o moim stosunku do tej potrawy.

Wyrosłem w domu w którym matka gotowała jak anioł i potrafiła z byle czego zrobić przysmak. Pamiętam sałatka z surowej cebuli, którą trzeba było przelać wrzątkiem aby zmiękła. Jako, że pochodziła z poznańskiego, pierogów nie lubiła. Mówiła o nich z przekąsem, że to taka „wschodnia” i prymitywna potrawa.

Ja je polubiłam w czasie studiów a wszystkiemu winny bar mleczny MIŚ na Kuźniczej. Tam napychałem się ruskimi. Potem, gdy zacząłem pracować na Wydziale w pokoju 413, biegłem na obiad do „MISIA” i wolałem „podwójne pierogi i półtora kefiru!”. Zdumiony więc byłem, gdy niedawno trafiłem na YouTube na opowieść dwójki amerykańskich podróżników po Wrocławiu, którzy jedli w tym samym barze MIŚ.

Z pokoju Janusza Trzcińskiego widać było tylne drzwi MISIA i obserwowaliśmy, jak pracownice baru mlecznego wynosiły wypchane torby na koniec dnia. Te pierogi pewnie miały więcej ziemniaków niż czegokolwiek innego, ale smakowały bo były to prostsze czasy.

W Północnej Ameryce nie tylko potomkowie Polaków czy Ukraińców znają pierogi - jak oni tu mówią „podarto and cheese”, czyli ruskie. Tych ze wschodniej Europy można wyczuć bo wiedzą, że „pierogi” to liczba mnoga. Anglosasi natomiast dodają „s” i mówią „pierogis”.

Za tydzień nasze młode pokolenia będą jeść jak zwykle pierogi - 198 właśnie tyle zrobiła Bożena. Pomyślę wtedy o Twoim wierszu, Tadziu.    Karol

  Pisze Tadeusz:

Moi Drodzy Wczoraj dużo czasu poświęciliśmy pierogom. Ja jestem pierogolubny. Konsumuję i próbuję, jeżeli tylko mam okazję. Z naszych polskich preferuję ruskie, których Ruskie nie znają.

Zdarzyło mi się jadać pierogi chińskie, japońskie, syberyjskie, ukraińskie, włoskie i wiele innych – chyba afrykańskich nie próbowałem. Z nadzieniami mięsnymi, serowymi, jarzynowymi, owocowymi i rybnymi, gotowane, pieczone, smażone, w cieście w liściach i kto wie jak jeszcze podane. To nie jest danie siermiężne, czasem jest proste, czasem wyrafinowane.

Chylę czoła i polecam się pamięci pierogoproducentkom. Może przy okazji zostanę poczęstowany jakimś pierogiem.

Chociaż to niepoprawne politycznie, to z pierogów mięsnych najbardziej smakowały mi pierogi buriackie. Mam znajomego Buriata mieszającego w Polsce. W oryginale robi się je w części z mięsa niedźwiedziego. Jest to mieszanka surowego, rozdrobnionego mięsa wołowego i wieprzowego oraz oczywiście przyprawy. Pieróg w formie mieszka z ciasta - na górze nie do końca sklejony. Gotuje się je na parze, a je trzymając palcami – widelce zabronione. Wcześniej należy w otwór na górze włożyć masło, a gdy się roztopi, odgryźć część ciasta z dołu, wypić zebrany rosół i zjeść zawartość razem z opakowaniem. Kieliszeczek zamrożonej białej wódki – mile widziany.

W ramach miłości do pierogów, napisała mi się kiedyś piosenka biesiadno-gastronomiczna, do melodii o czerwonych jagodach. Myślałem, że na jakimś Małym Zjeździe albo górskiej wyprawie się to zaśpiewa. Nie miałem jednak chętnych do chóru, a solo mi nie wychodzi.

Może teraz, jak ją rozpowszechnię, a Edzia namówię na zagranie melodii, to coś z tego będzie. Ale czy cenzura to puści?

W ramach Śląskich klimatów, które już u nas zagościły, proponuję przypomnienie melodii przez orkiestrę KWK Knurów i Joannę Świdrak.

(Tadzik jak pisał wiersz to przypomniała mu się taka piosenka z artystką – czy to jest a propos to ja nie wiem ale melodia jest ta o którą chodzi-R.G.)

https://www.youtube.com/watch?v=ui-jN9Ivmlc

Takie oto pierogi chodziły mi po głowie.

 

Spytała mnie kiedyś

Dawna ukochana

Czy bym z nią nie został

Do białego rana

Trochę pogwarzymy

Ciut się napijemy

I smaczne pierogi

Razem odgrzejemy

 

Pierogi podgrzane

Ostro doprawione

Lepsze niż te wczoraj

Mdłe, niedopieprzone

Pierogi podgrzewam

Póki starczy ognia

Szkoda, że nie mogę

Odgrzewać ich co dnia

 

Spytałem ja potem

Dawnej mej miłości

Czemu to pierogi

Jada w samotności

Długo nie czekała

Pierogi podgrzała

Lepsze były dzisiaj

Niż przed laty miała

 

Posłuchajcie mili

Łasucha starego

Spróbujcie pieroga

Smacznie odgrzanego

Ani się obejrzysz

Jak ci ogień zgaśnie

Albo na pierogi

Przyjdzie inny właśnie

Smacznego, wigilijnego /i nie tylko/ pieroga życzę.

Tadeusz

 

Radek napisał tak po tym jak powiedział, że pierogi ruskie są „zgrzebne”: „Określenie zgrzebne dotyczyło pierogów ruskich. Ziemniaki, mąka, omasta, kwaśne mleko. Omasty często brakowało i było tylko kwaśne mleko. Podejrzewam, że właśnie dlatego nazwane zostały ruskie.”

 

Renata: Ja z Radkiem niestety się nie zgadzam (pewnie nie pierwszy raz). W moim domu a szczególnie u moich dziadków (w Bochni) pierogi jadało się raz w tygodniu – najczęściej w piątek. Moja babcia lub ciotka zarządzała: „Dzisiaj będą na obiad pierogi ruskie”. Tu stanowczo za każdym razem włączał się mój wujek z taką samą uwagą: „To nie są żadne ruskie pierogi, one są nasze POLSKIE ze Lwowa”. Moja rodzina pochodziła ze Lwowa i tam dość często mówiło się „pierogi polskie”. Wujek wrócił z zesłania do łagru na dalekim wschodzie i niczego co „ruskie” by nie przełknął a cała rodzina była ze Lwowa – tak, …u nas były PIEROGI POLSKIE. Ponadto nie uważam żeby pierogi były daniem „siermiężnym” nadzienie bywało różne: z grzybami, z serem, z kaczką, z owocami, z mięsem, z wędzoną rybą itp. dodawano zawsze jajka, przyprawy, szczypiorek. Trzeba było mieć przede wszystkim dobrą mąkę, wiedzę i wprawę w zrobieniu dobrego ciasta oraz w lepieniu. Dzisiaj już właściwie nie lepię, znam panią Stasię z Doliny Baryczy, która lepi najlepsze POLSKIE pierogi a przed Wigilią ulepi najlepsze uszka z grzybami czyli małe pierożki z zawiniętymi końcówkami.

A pamiętacie jak czekaliśmy w barze na zamówione pierogi panie z obsługi wykrzykiwały z triumfem: „Ruskie wyszły!!” co w zamiarze miało być dwuznaczne.

Wszyscy lubimy pierogi. Smacznego